Beschrijving: Iran, les derniers grands nomades: Geregisseerd door Eric Bacos. Begin van de reis in Chelgerd in het Zagros-gebergte: in dit dorp met 2.989 inwoners heeft de familie van Farzad zijn zomerverblijf. Chelgerd ligt op 2.300 meter boven zeeniveau. Maar we zullen naar Khuzestan reizen, waar Farzag de winter doorbrengt met de schapen en de geiten in de buurt van de stad Masjed Soleyman. De regering heeft gebouwen gebouwd in de hoop dat de Bakhhtiari-bevolking een sedentair karakter krijgt: maar veel appartementen staan ​​nog steeds leeg. Aan het begin van de lente zullen enkele fokkers hun dieren met vrachtwagens naar het zomerverblijf vervoeren, ook zullen enkele vrouwen en kinderen met auto's of vrachtwagens naar het zomerverblijf in Chelgerd reizen. Maar veel andere fokkers zullen zich met de schapen en geiten over de wegen en paden verplaatsen: sommige vrouwen en oudere zonen nemen deel aan de migratie: zij zorgen voor de tenten en de lammeren die op de rug van ezels en muilezels worden vervoerd. Farzad maakt enkele stops: op een plek zijn ze de schapen aan het scheren en hij wil wat schapen kopen: hij ziet ook hoe vrouwen zadelkleren weven. In dit lagere gedeelte gaan de kinderen ongeveer 6 maanden per jaar naar de openbare school, later gaan ze helpen hun ouders met het verzorgen van de schapen en geiten. Later ontmoet Farzad een vrouw die de traditionele klederdracht voor hem heeft geweven. Dan ontmoet Farzad een neef van zijn vader, die ook met zijn geiten en schapen naar Chelgerd gaat. We zien hoe de vrouwen bereiden het voedsel voor de gezinnen (gefermenteerde melk). In een dorp vindt een verlovingsceremonie plaats: de vrouwen dansen met de kinderen en de mannen zoeken naar een overeenkomst (compensatie bij scheiding), later bevestigen de verloofde en de verloofde de overeenkomst. Later volgt Farzad deze transhumance: een pas bij 3.800 meter die bedekt is met sneeuw: Farzad ontmoet een weduwe die ook met haar schapen en geiten reist. Daarna gaan ze naar beneden en vinden ze meer rivieren (de schapen en geiten kunnen water drinken) en uiteindelijk komen ze aan in Chelgerd: de nomadenherders krijgen samen en spelen traditionele muziek. De volgende dag is er een grote bijeenkomst van stamhoofden en familiehoofden (een jaar na de dood van een jonge man): de betrokken families zullen proberen een overeenkomst te sluiten. Farzad ontmoet Fariborz, die ingenieur is en nu sedentair: Fariborz heeft een coöperatie in Chelgerd gepromoot waar de vrouwen van de tapijtwevers hun tapijten en andere ambachten kunnen verkopen aan Iraanse en buitenlandse toeristen. Het leven van de Bakhtiari-bevolking die besloten heeft sedentair te worden is rustig: we zien het voorbeeld van de bakker die produceert platte broden in het dorp. In september, voordat ze weer naar Khuzestan gaan, zijn er veel traditionele bruiloften waarbij mannen en vrouwen afzonderlijk dansen. Nu hebben de herders een mobiele telefoon en hebben ze een betere communicatie met hun families, toch is deze migratie een moeilijk moment voor iedereen, vele uren paardrijden of muilezels en veel werk voor de vrouwen die voor de lammeren en jonge geiten zorgen en ook koken voor de gezinnen.